 | ||
| Image from www.mickeymousemagazine.com |
Ωραία τα video games, όλα καλά με την τεχνολογία αλλά σαν το εικονογραφημένο δεν έχει.
Τι χαμός γινόταν θυμάμαι, να αγοράσουμε το καινούργιο τεύχος! Όσο για το καλοκαίρι
δεν το συζητώ, η χαρά απεριόριστη, αγοράζαμε τους ΤΟΜΟΥΣ!
Έχω να σου πώ, ότι το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μου, μια τρύπα, που στους δύο
ο τρίτος έμενε έξω έκανε χρυσές δουλειές.
Μην το πεις πουθενά, αλλά δύο σπίτια έχτισε με την τρύπα. Γιατί το διάβασμα ήθελε
γαριδάκι και μετά το γαριδάκι πάει παγωτό και μετά....φτάνει!
Καλά που κάναμε ποδήλατο και τρέχαμε όλη μέρα σαν τα κατσίκια, αλλιώς με γερανό
θα μας έβγαζαν από το σπίτι.
Όμως θυμάσαι την πιο ωραία ώρα της ημέρας;
Καταρχήν, για να μην ξεχνιόμαστε: Θάλασσα,επιστροφή στο σπίτι, μπάνιο κατευθείαν,
φαγητό (λαδερά φασολάκια και αγγουροντομάτα με φέτα), και οι καταδύσεις στη σαλάτα,
καλύτερες από του Louganis (που τον θυμήθηκα;).
Και μετά στο δωμάτιο: ανοιχτά παράθυρα (χωρίς κλιματισμό), με τα τζιτζίκια να
τρελλαίνονται από τη ζέστη, καθαρά σεντόνια στο κρεββάτι (που μύριζαν μανούλα),
καλοκαιρινές μπιτζάμες (καινούργιες) και Ο ΤΟΜΟΣ!
Άν διάβαζα τόσο και για το σχολείο, στο MIT με υποτροφία μπορούσα να περάσω.
Κι όμως, το χάσιμο σ'αυτόν τον γραφικά κινούμενο κόσμο ήταν τέλειο!
Μια κοινωνία χαρούμενων, αγαπημένων φίλων,που ποτέ δεν πονάνε πολύ
όταν χτυπάνε,δεν αρρωσταίνουν βαριά, τα τραύματά τους κλείνουν γρήγορα,
δεν πεθαίνουν. Ζουν σε καθαρά πολύχρωμα σπίτια. Το μόνο που σου αφήνει
είναι μια γλύκα και μια αισιοδοξία.
Τις μέρες που δεν είμαι καλά βλέπω καρτούν, ακόμη, μέχρι σήμερα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου