Ήταν ένα καλοκαιρινό πρωϊνό στην παραλία.
Ανυποψίαστη άπλωσα την πετσέτα μου όπως κάθε μέρα, δίπλα στης φίλης μου
και έκανα όλη την απαραίτητη προετοιμασία του ξαπλώματος, μετά την πρωϊνή
βουτιά.
Ο ήλιος ήταν τόσο δυνατός που χρειαζόταν να βάλω το χέρι μου πάνω από τα
μάτια μου σαν σκίαστρο, για να μπορώ να δω καθαρά.
Δεν είχε έρθει ακόμη πολύς κόσμος κι αυτό μας άρεσε, γιατί διαλέγαμε πρώτοι
το μέρος που θα καθόμασταν, καθώς επίσης θα κολυμπούσαμε με περισσότερη
άνεση, χωρίς να χρειάζεται να προσέχουμε μήπως πέσουμε κατά λάθος πάνω
σε κάποιο πιτσιρίκι που ξέφυγε από την προσοχή της μαμάς του.
Όλα έδειχναν ότι θα ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Έτσι κι αλλιώς τι ανατροπές
μπορεί να έχει η καλοκαιρινή καθημερινότητα ενός εφήβου;
Κι όμως η επόμενη ώρα θα αποδείκνυε ότι τίποτα δεν θα ήταν ίδιο με πριν.
Έχετε δει ποτέ τη ζωή σε αργή κίνηση; Ε! Αυτό συνέβη! Τι στιγμή που όλα ήταν
ήρεμα, ξαφνικά άρχισε να εμφανίζεται η φιγούρα ενός αγοριού που έβγαινε από
τη θάλασσα. Και όλα άρχισαν να κινούνται αργά. Όσο έβγαινε απο το νερό και
αποκαλυπτόταν το θεϊκό κορμί που παρόμοιο δεν είχα δει ποτέ μέχρι τότε, νομίζω
ότι η αίσθηση της βαρύτητας για λίγα δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε.
Κι εκεί μέσα στην αβάσταχτη ελαφρότητα, άρχισε να zoomάρει η εικόνα και του
θεϊκού προσώπου. Καμιά φορά νομίζεις ότι το DNA κάνει πλάκα σε εμάς τους
υπόλοιπους και δημιουργεί ένα muster piece, έτσι για να μας τρελλάνει.
Μου είναι αδύνατον μέχρι σήμερα να ξεχάσω αυτά τα χαρακτηριστικά, που
ψάχνοντας να βρεις ατέλεια απλώς ερωτευόσουν.
Και το όνομα αυτού Zven (βόρειος). Ιδιότητα: Νέος. Hobby: Κολύμβηση.
Πρόβλημα: Δεν μιλάμε Νορβηγικά. Λύση προβλήματος: Θα μιλήσουμε Αγγλικά.
Ήταν ένα ευγενέστατο πλάσμα που δεν ξέρω αν είχε επίγνωση της τελειότητάς του
και απλώς δεν μας το έδειξε, αλλά έκατσε μαζί μας και πριν φύγουμε μας κάλεσε
στην disco που δούλευε τα βράδια.
Όταν φτάσαμε έξω από το μαγαζί δεν πιστεύαμε ούτε κι εμείς ότι είχαμε πρόσκληση
στο πιο hot καλοκαιρινό στέκι, που μέχρι τότε περνούσαμε απ'έξω και μόνο με τη
φαντασία μπορούσαμε να το περιηγηθούμε.
Εντάξει! Ήταν τεράστιο και γεμάτο κόσμο. Καλοντυμένοι, χαρούμενοι άνθρωποι
έτοιμοι να περάσουν ένα τέλειο βράδυ. Η μουσική τόσο δυνατά , ώστε να χρειάζεται
να πλησιάσεις κατά πολύ το συνομιλητή σου για να σε ακούσει. Τόσο σαν να πρόκειται
να τον φιλήσεις. Είναι μια παράξενη οικειότητα που εκείνη τη στιγμή σου φαίνεται
φυσιολογική, αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σε ακούσουν αλλά και να ακούσεις.
Στον αέρα ήταν διάχυτο το άρωμα της καλοκαιρινής νύχτας. Είναι σαν να έχεις εισβάλλει
σε έναν παραμυθένιο κόσμο.
Η μουσική σαν τσουνάμι ξεκινάει και απλώνεται, καλύπτοντας σαρρωτικά τα πάντα.
Η νύχτα ήταν υπέροχη, χορέψαμε, γελάσαμε, ο καινούργιος μας φίλος ήταν θαυμάσιος
οικοδεσπότης.
Στις 12.30 ως καθυστερημένες σταχτοπούτες, γυρίσαμε σπίτι πιο ευτυχισμένες από ποτέ.
Οι μέρες περνούσαν, ο Zven δεν ερωτεύτηκε καμμία μας κι έτσι έγινε κάτι σαν έργο
τέχνης που καθόμασταν μπροστά του και το θαυμάζαμε.
Περάσαμε ένα "εικαστικό" θα το έλεγα καλοκαίρι, που αντάξιο του δεν υπήρχε ποτέ
κανένα άλλο.
Την τελευταία ημέρα που συναντηθήκαμε, του ευχηθήκαμε έναν υπέροχο χειμώνα
στην πατρίδα του, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το επόμενο καλοκαίρι.
Θα τον ξαναβλέπαμε άραγε;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου