Τι κρίμα! Γιατί;
Εγώ θα ρωτήσω: Είναι για καλό;
Ναί! Πολλές φορές αν ξεπεράσεις την ενστικτώδη αντίδραση, ότι κάθε τέλος
είναι για κακό και προλάβεις να σκεφτείς τότε κατά 90% το γεγονός είναι ευχάριστο.
Η αίσθηση ότι χάνεις κάτι, ο τρόπος που έχεις συνηθίσει να ζεις αλλά το κυριότερο
ο σπόρος του φόβου που σου έχουν φυτέψει στο μυαλό για μια καινούργια αρχή,
σε κάνουν να διστάζεις.
Και στο τέλος αν το σκεφτείς, δεν είναι μεγαλύτερη μοναξιά να παριστάνεις ότι
έχεις κάτι ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις τίποτα;
Αδιάφορες μέρες περνούν, τις κοιτάζεις, αναρωτιέσαι, λες υπάρχουν και χειρότερα
και συνεχίζεις.
Η μεγαλύτερη πλάνη είναι η προσμονή ότι τα πράγματα θα διορθωθούν.
Όταν βρείς τη δύναμη να ανακτήσεις την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμησή σου,
τότε είναι η ώρα.
Δεν ήρθες σ'αυτό τον κόσμο άσκοπα.
Μην παραχωρείς το δικαίωμα του χρόνου.
Το να αναλώνεσαι στο τίποτα δεν σε προάγει σαν προσωπικότητα.
Οι "ψαγμένοι" άνθρωποι προσπαθούν να αλλάξουν τον εαυτό τους, όχι τους άλλους.
Έτσι κι αλλιώς κάποιοι από αυτούς είναι πεταμένα λεφτά.
Είναι εποχή για σπατάλες;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου