στη θεία σου.
Εστιατόριο σε χωριό, μέσα στο δάσος που δεν έχει ανακαινιστεί εδώ και
30 χρόνια (και καλά κάνει), όλα παλιά και όλα όμορφα.
Είναι από εκείνα τα μέρη που αν δεν σε πάει κάποιος δεν θα τα βρεις ποτέ.
Κι άν τα βρεις μάλλον δεν θα καθίσεις.
Θα κρίνεις από την εικόνα και θα φύγεις.
Το φαγητό είναι σπιτικό, δεν έχει καμμία σχέση με την τυποποίηση, ούτε
την προσπάθεια εντυπωσιασμού, παρά μόνο με τη γεύση.
Δεν διαφημίζεται, δεν έχει WiFi, έχει όμως ανθρωπιά και μεράκι.
Τα ποτήρια και τα πιάτα κάποιοι θα τα έλεγαν vintage, εγώ τα λέω σαν
της γιαγιάς μου.
Και το γλυκό βερύκοκο του κουταλιού κερασμένο με τον καφέ.
Έτσι, γιατί το αίσθημα της φιλοξενίας ξεπερνάει τον
επαγγελματικό ορθολογισμό!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου